Nie da się ukryć, że książki Lee Childa są najczęściej przeze mnie czytanymi i komentowanymi na moim blogu. Zaś sam Jack Reacher jest tym bohaterem, który robi na mnie wielkie wrażenie. Od kilku tomów do autora książek dołączył Andrew Child, który wspiera swoimi pomysłami. Tak też było podczas powstawania "Tajnego raportu".
Jack Reacher budzi się zdezorientowany, obolały, zmęczony i przede wszystkim przykuty do stołu w pewnej kuchni, gdzie nie wie jak się tam dostał i nie pamięta nic, co pomogło by mu w ustaleniu faktów. Nie pomagają mu oczywiście pewni dżentelmeni, którzy przetrzymują go w domu. Po sile jego pięści, Reacher zostaje uwolniony, zaś jeden z domowników, prosi go o pomoc w otworzeniu pewnego sejfu. Jack zgadza się, bardziej z ciekawości jak dalej rozwinie się cała sytuacja niż z samej chęci pomocy. Od samego początku były żandarm nie trzyma się ustalonego planu z Vidiciem, który zaproponował mu układ. Sam na własną rękę szuka przyczyn swojego wypadku jak i co to za plan z włamaniem, planuje jego nowy kompan i jego pozostali kumple. Reacherowi pomaga była agentka FBI, która na własną rękę szuka jednego zbira, z którym ma osobiste porachunki. Do jakich faktów dojdą była agentka i były żandarm, i jak wpłyną na losy złodziejskiej szajki jak i śledztwa prowadzonego przez FBI? Należy się przekonać samemu. A czy warto? Odpowiedź poniżej.
Jack Reacher to już nie ten sam facet co kiedyś, wiek swoje robi, już nie jest w takiej formie jak kiedyś. Co niestety wpływa na tempo akcji i narracji. Kiedyś były żandarm chętnie wchodził w siłowe potyczki, które często robiły wrażenie zarówno na samych przeciwnikach Reachera, jak i na czytelnikach. A dziś? Główny bohater przede wszystkim szuka rozwiązania w głowie, lub za pomocą osób, które świetnie radzą sobie z elektroniką, Internetem, itp. Widać, że Jack nie odnajduje się w tym dobrze, ale radzi sobie jak może. Ten rytm opowieści sprawia, że odczuwa się pewną tęsknotę za dawnym bohaterem, dla którego rozwiązywanie zagadek nie kończyło się tylko na rozmowach, obmyślaniu planu i nielicznych potyczkach, które oczywiście kończą się jego sukcesem. Dlatego z pewnym smutkiem obserwuje i czytuje się jego przygody. Fakt, Reacher nie jest już młodzieniaszkiem, ale jednak tęskni się za nim takim jakim był wcześniej. Wszystko to sprawia, że nie czyta się jego nowych przygód z takim wypiekami na twarzy i emocjami. Czuć pewien niedosyt i zastanawiam się czy jednak Reacher nie powinien już iść na emeryturę, co z jednej strony byłoby dobre dla samego bohatera, ale z drugiej strony byłoby rzeczą straszną dla czytelnika. Cóż lata mijają, Reacher powoli staje się bohaterem nie pasującym do obecnej rzeczywistości...
Książkę polecam, głównie fanom serii, ale i osobom lubiące książki sensacyjne.
Autor: Lee Child
Przekład: Jan Kraśko
Wydawnictwo: Albatros
Miejsce i rok wydania: Warszawa, 2025
Okładka: miękka
Ilość stron: 400
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz