Książki Katarzyny Michalak
należą do tych, po które sięgnę ze stu procentową pewnością i nie ma
takiej siły, aby mnie od nich odciągnęła. Dlatego z wielką przyjemnością
sięgnęłam po kolejną, tym razem z serii owocowej, czyli „Wiśniowy dworek”. I jak zawsze spędziłam miło czas.
„W Wiśniowym Dworku, gdzieś pod litewską
granicą mieszka Danusia. Jest nauczycielką w wiejskiej szkole i nie
wyobraża sobie życia w wielkim mieście, pełnym spieszących się ludzi.
Na warszawskim Mokotowie, niedaleko parku Morskie Oko, mieszka Danka.
Jest przebojową biznesmenką w międzynarodowej korporacji i nie
wyobraża sobie życia na wsi, gdzie życie toczy się powoli, a jego rytm
wyznacza przyroda. Te dwie kobiety pozornie dzieli wszystko, ale łączy
jedna tajemnica.
I jeszcze ktoś. Mężczyzna, który przybył z przeszłości, by odebrać to, co do niego należy…” *
Muszę przyznać, że jestem troszeczkę zaskoczona tą książką Katarzyny Michalak
– a dlaczego? Ponieważ po raz pierwszy czytam taką jej książkę, w
której główną rolę nie odgrywa miłość dwojga zakochanych, lecz miłość
siostrzana czy braterska, która w stanie jest poświęcić wiele, aby
chronić „odzyskane” rodzeństwo. I chociaż liczyłam, że jednak będzie to
kolejna powieść właśnie o zakochanej parze czy zakochanych parach, to
jednak nie zawiodłam się. Jak zawsze powieść Michalak
czytało mi się szybko, nie czułam znużenia i jak zawsze byłam ciekawa
kolejnych akcji, kolejnych stron. Książka oczywiście pisana w zabawny
sposób, ze śmiesznymi sytuacjami, co przyczyniało się do tego, że na
mojej twarzy pojawiał się co chwila pojawiał się uśmiech czy słychać
było śmiech; ale były też chwile wzruszenia. Lecz jednak również było w
jakimś stopniu zadowolenie, że autorka nie poświęciła całej książki o
rodzeństwie, ich miłości i oddaniu, ale też jednak bohaterkom pozwoliła
zakochać się w mężczyznach godnych ich miłości. Czytając „Wiśniowy dworek”
mogłam kolejny raz przekonać się, że autorka świetnie się bawi tworząc
historię, widać że sprawia jej to wielką radość, co czytelnikowi nie
trudno nie zauważyć. Jedyną przeszkodą z czerpania radości w czytaniu „Wiśniowego dworku” był fakt, że byłam świeżo po lekturze „Ciemniejsza strona Greya”,
która przyczyniła się do tego, że trochę z dziwnym uczuciem czytałam o
rodzącej się miłości Danusi i Rogera, czy jej siostry i Ariego. I śmiać
mi się chciało, gdy doszło do sceny łóżkowej między Danką (obie siostry
miały na imię Danuta – a dlaczego? to już musicie sami przeczytać) i
Arim, bo miałam wrażenie jakby żywcem była wzięta z „Greya”, lecz to tylko moje złudzenie. Ale dość już tych porównań.
Podsumowując książkę czytałam mi się miło, szybko, z wielką radością i jak zawsze „zakochaną” w książce Katarzyny Michalak. A że od czasu do czasu czuć słodyczą? Mi to nie przeszkadza i jak zawsze polecam przeczytać książkę Katarzyny Michalak.
* opis z okładki książki
Tytuł: Wiśniowy dworek
Autor: Katarzyna Michalak
Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie
Miejsce i rok wydania: Kraków, 2012
Ilość stron: 296
Oprawa: broszurowa
Wydanie: I
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz